Derde wedstrijd tweede divisie Noord( & Zuid samen)

Rotterdam, 22 juni 2019

En daar is het stukje van de dames. Ja , ik weet het. Geen verslag van Enschede en Weert. Dit doordat ik deze twee wedstrijden moest laten schieten. Maar waar je lang op moet wachten wordt des te beter. Hoe ging dat spreekwoord ook al weer? Wat in het vat zit verzuurt niet?

Dus hierbij het wedstrijd verslag van de meiden die zijn gestart in Rotterdam . In tegen stelling tot de boys van Zwefilo , die konden uitslapen stonden wij midden in de nacht op. Alles voor zes uur je bed uit is volgens Renée midden in de nacht. En hoe laat was dat dan wel? Nou, bij mij kwart voor vijf omdat we kwart over vijf gingen verzamelden en daarna doorreden naar Alkmaar om onze laatste teamlid van deze wedstrijd op te halen!

Wie staan er aan de start? Yoni Pronk, Eva Kok , Renée  de Vries en Kim Kardinaal. En wat we gaan doen? Eerst even bijna twee uur  inde auto zitten om vervolgens voor een Super Sprint Estafette aan de start te staan. Dat houdt in dat we om de beurt gaan starten. En wel voor 300 m zwemmen, 5,5 km fietsen om vervolgens het af te maken met 1.5 km lopen . En dan de volgende persoon aan tikken.

Te laat komen wilden we niet dus vandaar en vanwege de vroege start tijd ( 8.30 uur) op tijd weg. In Weert gooide file en afstand tussen parc ferme’s  roet in het eten . Daar stonden de meiden twee minuten voor start hun wetsuit aan te trekken. Tikkeltje gehaast stonden zij aan de start. Dus op tijd weg. Yoni reed in paps en mams Pronk ‘s Volvo zodat we de hele bubs, drie fietsen op de auto en één in de auto weer konden vervoeren. Met ons vieren in de auto klaar voor ons reisje.

Ruim op tijd arriveerde we. Klaar voor de start bewijzen op te halen. Maar het duurde allemaal heel lang zodat twee van ons naar beneden gingen om de briefing van half 8 aan te horen. Waar we het zwemgedeelte al miste. Het belangrijkste om te onthouden was dat je elkaar moest aantikken achter de wisselstreep. Niet eraan houden is DQ. Dus echt goed opletten!

Richting parc fermee nadat alle stickers op fiets, helm en nummerband zaten. Met zijn vieren tegelijk inchecken. Daarna op zoek naar het plekje. Na vijf rondjes parc fermee om onze plekken te vinden (altijd staan alle startnummer met zijn vieren bij elkaar) bleek dat we allemaal in volgorde van starten stonden. Dus rek 1 voor starter één, rek 2 voor starter twee enz. enz. Nadat alles geïnstalleerd was gingen we richting start. Alles nog een beetje onduidelijk. Ik had toch de plattegrond bekeken de dag ervoor maar daar aanwezig bleek niet alles zo logisch eruit te zien. Eén voordeel ik ben toch niet de eerste dus volg de rest. Om de steiger werd geroepen dat de start over vijf minuten was. Dus een klein tijdje later ging ik het water in. Wij de eerste starten mochten starten vanuit het water, de volgende vanaf de pier. Ik heb besloten zonder wetsuit te gaan. Kost mij te veel tijd om die straks uit te trekken. Nadat we in het water lagen duurde het wel heel lang. Er werd omgeroepen dat de start uitgesteld werd met tien minuten. Het parcours was nog niet goed vellig gesteld. Ik denk dat de organisatie het ook heel vroeg vond……..het was allemaal iet wat rommelig. Tja en wat doe je dan? In het water kreeg ik het koud dus toch maar op de pier zitten in het zonnetje. Even met iemand praten uit Drachten vandaan. Zij hadden overnacht want op dit tijdstip starten was echt niet haalbaar. “Binnen vijf minuten gaan we starten!” Dus snel het water weer in. En een plekje zoeken. Ietwat aan de buiten kant, dan maar extra meters maar niet in het strijdgewoel zwemmen. En daar gingen we. Tjeetje mina zeg! Ik ging iet wat te snel van start. Zag niemand meer en dacht ik zwem helemaal achteraan. Stop met deze mindf*ck Kim. Even schoolslag, ademhaling onder controle en weer door. Daarna een stuk rennen richting fiets. Loopschoenen aan. Want dat kon ik. Ik heb op mijn fiets plastic trappers gezet van de Decathlon. Vooral Sam vond dat erg grappig! Hij zei; “Zo’n dure fiets en dan plastic trappers.” Maar geleerd van vorige edities dat het teveel tijd kost om fietsschoenen wissel en hardloopschoenen wissel te doen. Hup hup en op de fiets. Nu begon het pas echt. Ik had een lekker tempo haalde heel wat groepjes in. Had één iemand in mijn wiel maar tegenwind kon ik versnellen en bij het  overnemen loste ik haar. Daarna van de fiets,  helm af en door. 1.5 km knallen. Ik ging hard. Ik dacht dan maar helemaal “dood” ,  maar dan heb ik wel mijn best gedaan. Aanmoedigingen gehad van mijn teamleden en van vrienden die ik op trainingsweek in Mallorca heb leren kennen. Leuk zeg! Naar de wisselzone en Renée aantikken.

Renée had gezien dat je niet te hard de steiger af moest gaan omdat iemand gliste en met een platte duik te water ging. Dat ging maar net goed. Renée ging goed moest een paar keer haar brilletje verlossen van water. Maar dat was nog niet  alles. Bij de fietswissel deed ze wetsuit uit, helm op en toen….. waar zijn de fiets schoenen. Er stonden alleen hardloop schoenen. Snel naar haar tas daar kon ze ook niet vinden. Terug naar de hardloop schoenen en die maar aan. Geen perfecte wissel dus. En ze was nog wel zo trots want ze had twee mensen voorbij gezwommen en gelopen in de wisselzone. Daar ging haar voorsprong. En ze raakte alleen met fietsen. Heel jammer. Maar daarna nog even alles eruit persen met het lopen om Eva aan te tikken. Aangemoedigd door ons ging Renée toch wel goed hoor! Het eerste wat ik hoorde was de fantastische wissel. Die langer duurde maar dat haar tweede wissel nog nooit zo snel was geweest! Want ze had haar loopschoenen al aan! En het thuisfront werd gelijk gebeld over de absurde wissel.

Eva was aan de beurt. Na goedkeuring van de fysiotherapeut kan zij aan de start staan van de super sprint. Ook zij startte in wetsuit. En het zwemmen ging bij haar  goed.  Klein puntje van verbetering . Je badmuts moet toch echt anders opgezet worden hoor Eva! Ik laat weten wat ik bedoel…… maar na haar zwem stuk , sprintte Eva het water uit richting fiets. Heel soepel ging verdorie dat pak niet uit. In Heerhugowaard had ze daar geen last van vertelde ze later. Maar haar horloge zat in de weg.  Daarna op die fiets en knallen. Eva kon starten met haar beste onderdeel. Het blijft toch wel lastig. Hoeveel kan je nou geven op het fietsen om voldoende over te houden voor die 1.5 km lopen? Daarna door naar het lopen. Eva mocht precies 1.5 km lopen. En had dat van de week al geoefend. En was kniepijn vrij gebleven. Stapje voor stapje komt het lopen weer goed.

Snel nog even Yoni succes wensen. Renée en ik gingen naar het wisselpunt en zagen dat Yoni erg zenuwachtig was door het lange wachten. En daar was Eva. Yoni ging ervan door. Zonder wetsuit in haar nieuwe trisuit. Daarna fietsen , voor over gebogen zagen Renée en  ik haar voorbij komen. Wat is ze toch sterk! Ik heb nog gevraagd of ze bewust ons op leeftijd had laten starten. De oudste het eerste en de jongste om het af te maken. Maar dat was niet bewust gedaan. En later zei ze ook dat het lange wachten niet zo goed voor haar was. Desondanks ging ze weer keihard en mocht dus de jongste van dit team het  vandaag  af maken!

Allemaal hadden nadat we klaar waren iets van “Tjeetjemina dit was echt afzien!” Gewoon alles in het rood! En als je een half uur verder bent en gefinisht dan is iedereen blij. En tevreden wat ze gepresteerd heeft. En dat zijn we zeker. Onze uitslag ; vijftiende van de zevenentwintig teams! Weer een middenmoot. We handhaven nog steeds de tweede divisie. Eindplaatsen individueel Kim (22.05 min, plek 15), Renée (27.20 min, plek 88), Eva (27.05 min, plek 86) en Yoni(24.02 min, plek 46). Ik zelfs met een zesde looptijd!

Nog even de mannen spreken . En hun eerste starter Edward aanmoedigen en op naar huis. Alles weer op en in de auto. Op naar Utrecht !. Over twee weken staat het team daar weer aan de start!