Cora B en Kim hadden deze laagdrempelige Langedijker Zwefilo traintriathlon op woensdagavond 15 juni natuurlijk speciaal voor de dames geregeld. Gelukkig werden er ook bevoorrechte heren toegelaten. Kortom, een feestje om aan mee te doen.
Voor de verzameltijd was het voor enkelen nog een tijdrit om op tijd te komen. Tegen 19:00 stonden we compleet bij De Buizerd en konden we de snelle fietsen parkeren bij het Parc Fermé neerzetten. Dat was ideaal bij het eerste huis tegen het kanaal aan. Er waren een handjevol fans aanwezig wat zeker sfeer verhogend was, terwijl de moraal al sowieso opperbest was. Anette had de kleine meegenomen, zodat er op de fietsen gelet kon worden en met de assistentie van Theo zat dat helemaal goed. Zodoende kon Cora alsnog mooi meedoen, anders had zij op de fietsen gepast. Ook Ronja had het goed voor elkaar met haar publiek, want ze hadden het erg leuk samen.
Het zwemwater was door de lokale jeugd en buurtbewoner zeer geschikt bevonden, zodat die ene- die het niet helemaal goed begrepen had- het wetsuit toch maar in de tas liet. Vanuit de haven voorbij de sluis van Oudkarspel gingen we 300 meter naar de splitsing bij Het Waardje. Daar wachten we op de rest en dan weer terug. De stoere mannen gingen meteen helemaal los en zwommen te ver door. Toen de rest van de groep netjes op 300 meter zat en aanstalten maakte weer terug te gaan konden ze aan de bak om het verschil weer goed te maken. Overigens zwom iedereen lekker door aangezien het een compacte groep was.
De wissel naar het fietsen was een fluitje van een cent, er was nog tijd om je haar eventueel goed te doen voordat de helm opging. Als een groep werd er gefietst. Met de echte fietsliefhebbers Cora en Kim was er meteen een redelijk tempo dat voor iedereen acceptabel was. Bij het fietsen streek het lange bijna mans hoge gras langs de kuiten op het smalle fietspad. De landelijke route ging vanaf de sluis rechtdoor naar Waarland, waar voor de brug het spoor overgestoken werd door de landelijke omgeving naar het Verlaat, daar over de brug tot De Weel en weer het water over en over het spoor waar we langs het nieuwe platte Beverly Hills van Waarland reden. Het is volgens Marieke een goede inspiratiebron wanneer je een nieuw huis wilt bouwen. Via de Hoge brug gingen we langs het kanaal weer naar de sluis om het tweede rondje te fietsen. Intussen vonden Kim en Cora het een mooi moment om de kop over te dragen. Nolda en die gast die eigenlijk met wetsuit aan wilde zwemmen hadden daar geen moeite mee, wel wisten ze op slinkse wijze van kop af te gaan, doordat er wat verwarring was over de route. Nou ja, dat was vanzelf het zelfde als de eerste ronde. In elk geval reden er vanaf dat punt weer andere vooraan.
Bij het looponderdeel zou iedereen zijn eigen tempo lopen. De route was het fietsrondje met als bonus een stukje Laanweg waar Arno de oppas had. Jullie stukjesschrijver had zich echter toen al onttrokken aan het derde onderdeel en was even verderop aan het vierde onderdeel begonnen met koffie en een biertje, dus ik heb niets meegekregen van het hardlooponderdeel. Wel was het werkelijk de allerbeste avond voor een triathlon. Volle zon, geen wind, ideale omstandigheden dus, al is dat bij het lopen juist extra zwaar en ga je gemakkelijk in het rood. Zeker bij de mannen komt dan de competitiedrang opzetten en kan je nog even lekker stukgaan. Het enige voordeel van die zware hitte bij die topinspanning is de troost dat je zondermeer langs het kanaal zwoegend een subliem uitzicht over het Waarland had.
Alle deelnemers bedankt voor de gezellige sportavond en met name Kim en Cora voor de goede gemoedelijke opzet!
Foto’s van deze prachtige avond staan op de website!
