De volgende wedstrijd stond op 14 augustus gepland. Tijdens de vakantieperiode werd er nog doorgegeven dat Vroomshoop niet doorging dus voor dit seizoen 3 wedstrijden i.p.v. 4 wedstrijden. Ook werd er in de groep nog gevraagd wie kon starten op 14 augustus. Uiteindelijk stonden we daar weer met drie aan de start. Nolda, Jo-ann en ik dus ook weer. Almere de place to be. Uurtje rijden dus dat was lekker. We waren erop tijd. Met de Corona check app inchecken. En daarna het terrein op. En hier was het lopende band werk. De ene na de andere serie startte vandaag. Van en sprintafstand tot een OD. Die wij gelukkig niet hadden. Het ging namelijk steeds meer waaien…
Even nog een paar dingen met elkaar doornemen. Voor de start kwamen we de jongens nog tegen van Zwefilo. Dus nog even samen op de foto. Daarna richting de start. En even kennismaken met het water zoals de speaker het benoemde. Daar moesten we met zijn allen om lachen. Nou dat water was best frisjes om mee kennis te maken. En de bodem zeer rotserig. Toen met zijn allen onder de boog verzamelen en starten. Pppffff wat een golven. Dat was nog wat terug. Hopen op geen water happen en je verslikken. Nolda en ik kwamen tegelijkertijd het water uit en … ik kreeg het klittenbandje van mijn pak niet los. Met enige brute kracht kreeg ik die los. Ik had besloten om die gelijk uit te trekken. Nolda rende door en deed dat bij de fiets. Die ook nog even kwijt was, maar ik stond een wc te vroeg te tellen. Nolda rende achter mij en zei doorrennen iets verder. Daar bleek Jo-Ann al op de fiets te zitten. Snel die fiets op en lekker voor de wind fietsen. We waren best laat het water uit gekomen. Op de fiets konden Nolda en ik al wat inhalen. Voor het keerpunt kwamen we Jo-Ann al tegen. Terug volle bak tegenwind op de mijn tijdritfiets en hoge velgen. Oeps dat is altijd wel een dingetje. Maar ik was wel in mijn element. Op souplesse blijven ronddraaien en stuk voor stuk pikte ik dames op. Nolda had ook veel profijt aan haar ligstuur (die ik nog even extra aandraaide in het parc fermée…beetje laat en niet gezien door de officials) en kwam Jo-Ann en nog wat andere dames voorbij. Daarna nog moesten we lopen. Gelukkig mocht Nolda haar compressie kousen aan want ze had wat last van haar kuiten. We hadden al gezegd als het niet gaat moet je maar gaan wandelen. Het is wat het is. Dan is zo’n vierde dame toch wel handig. Lopen was op het mooiste stukje van Almere. Nou, ik heb het niet gezien en de andere meiden ook niet. Het was echt heel lelijk! Er zat nog een lastig stukje in. Je moest een steil talud af. Geadviseerd werd om te lopen. Nou dat moest ook echt want als je daar op je plaatje gaat…. dat was niet best afgelopen dan. En die kwam dus twee keer voorbij! Met lopen kwamen de hindes alweer voorbij. Toch jammer maarja het is niet anders. Jo-Ann is er trouwens ook zo één. Dit toppertje liep de sterren van de hemel en kwam niet ver na mij over de finish. Nolda kwam als laatste van het trio binnen maar heeft alles kunnen lopen. Het wandelen was niet nodig. Na de finish wat drinken en een chipje. En dat was de prijs! Nolda had gelezen op de site van de Duintriathlon Almere dat iedereen een medaille kreeg. Ik vertelde nog dat ze daar niet te veel op moest rekenen. En we kregen die niet……ahhh jammer. Maar al met al weer een mooie dag met heel veel wind!
De laatste wedstrijd is eind september in Enschede en dan zit het wedstrijdseizoen er alweer op! Dus voor de meiden van de teamcompetitie is het nog 1x vlammen!
